සාරාංශය

සුළඟකට තහනම්ද ආලය

චණ්ඩ වී මග නසන හංදා

සයුරකට තහනම්ද ආලය

වෙරළ මත වැද බිඳෙන හංදා

අමාවක රෑ දිලෙන තරු කැට 

රැයේ කළුවර මකන හංදා

පුරා පුන්සඳ කිරණ අතරේ

උඩුඟු නෙත් සර දේද මංදා

වඩා බැතිසිත ගියත් ඉහළින්

ඉගිල සමනොල අඩවි වන්දා

සමනලුන් ගෙන ඒද කිසිදා

රොන් උරා බිවු මලක් කැන්දා

ෆැන්ටසි!

පැරණි කවියක බිඳුණු කවිපද
අලුත් ගීයේ එලිසමට විත්
අරුත නොඅසා තනුව හැඩ කර
ගීතයේ රස මරා නික්මෙත්

බැන්ද කවිපද පෙර එදා දින
එලිසමය පමණක් සිතාගෙන
ගීයකට සවි මදි නිසාවෙන්
සිත යටම මිහිදන් කලා මම

අරුත ගැඹුරුව තනුව මිහිරිව
දිවිය රඳවා තැනුව ගිතය
ගැයෙන විට කල් මතුවෙනා දොස්
මකන්නට ආ පැරණි කවිපද

අලුත් ගීයත් පැරණි කවියත්
එක්ව තැනු කවි පෙළ අරුත්බර
එකම තනුවක ගැයෙන මිහිරිය
සිතින් විඳගමි නෙත් පියන් මම