සඳ සහ කුමරිය

පුංචි කුමරිය සඳේ රුව දැක
ලබාගන්නට සිත් මැවී
තබාගෙන ඇස අහස් කුස මත
වැලපුනා සිත දැවී දැවී

දුරින් දැක සිත පිනවගන්නට
පමණදො උරුමය හිමී
සිත සිතා දින මාස ගෙව්වා
සලා දෙනෙතින් කැට මිණී

දිනක් සඳ සිය දෙනෙත් පොළවට
යොමා බැලු කල ඇය පෙනී
සඳේ පැහැයත් අලුත් වූවා
ආලයක් සිත තුල දැනී

ආදරෙන් සිත පිරී ගිය සඳ
අහසෙ ඉනු බැරි බව දැනී
වලාකුළු පඩිපෙළින් බැස සඳ
පොලෝ තලයට ලන් වුනී

තමා වෙත පිය නඟන සඳ දැක
ප්‍රීතියෙන් මුලු හිත පිරී
දෑත් දිගු කර පුංචි කුමරිය
ගියා සඳ වෙත ගෙන දිරී

ටික දුරක් පා නැගූ කුමරිය
නැවත ආ මග දෙස හැරී
තබන්නට සඳ හෙව්වා ඉඩකඩ
සැඟව යද්දී ගත් දිරී

ලබාගත්තට තබාගන්නට
පොළවෙ ඉඩ මදි බව දැනී
නැවත අහසට යන්න කියමින්
කුමරියගේ සිත නැවතුනී

නැවත අහසට නගිනු නොහැකිව
අසරණව ආලෙන් වෙලී
වැලපෙනා සඳ දෙස බලාගෙන
හිනහුනා නිල් තරු එලී