ඒ කාලේ..........

පහුගිය සති අන්තයේ මම ගෙදර ගිහින් එන්න ගියානෙ. දවස් තුන හතරක නිවාඩුවක් තිබුන නිසා පොඩ්ඩක් ගාලු හුළං ටිකක් වැදිලා එන්න කියලා ගියා. ඒ ගිය වෙලේ මම අපේ නැන්දලයි දිහාත් ගියා. මගේ බ්ලොග් එක කියවපු අය දන්නවනෙ මගේ ලමා කාලයේ සුන්දර මතකයන් තියෙන්නෙ මේ නැන්දලයි ගෙදර කියලා. එහේ ගියපු ගොඩක් වෙලාවට මම කරන්නෙ මම එකතු කරන් ඉන්න පරණ චිත්‍ර කතා පත්තර ටික දිග ඇරගෙන කියෝන එක තමා. ඒවා අපේ නැන්දලා ඒ කාලේ ගත්තු පත්තර. සමහර ඒවට මටත් වඩා වයසයි. ඒත් මේ සැරේ ගියාම මන් ඊට වඩා ටිකක් වෙනස් වැඩක් කලා. කබඩ් එකේ මගේ ලාච්චුව පොඩ්ඩක් අස් කලා. ඒ කාලේ මන් පෙරේත කමට එකතු කරපු කුණු ගොඩවක් වල ඉඳන් සබ්බ සකල මනාවම ඒක ඇතුලේ. මගේ හිත ආයෙමත් ලමා කාලෙට ගියා.
                   ඒ කාලේ හැම උපන් දිනේකටම මාමගෙන් මොකක් හරි තෑග්ගක් ලැබෙනවා. මුලදි සේරම ලැබුනේ සෙල්ලම් බඩු. ඒත් පස්සෙ මම කියලා ඒක පොත් වලට වෙනස් කරවගත්තා. සමහර සෙල්ලම් බඩුනම් දැන් කාලයේ නියමයට අහු වෙලා. ඒවෙ කෑලි හොයාගන්නත් නෑ. ඒත් විශේෂම සෙල්ලම් බඩු තාමත් සුරක්ශිතව තියෙනවා.

 

ඔය තියෙන්න දැනට ඉතිරිව පවතින මගේ සෙල්ලම් බඩු එකතුව තමා. කවදා හරි මගේ ඉදිරි පරම්පරාවටත් පරිහරනය කරන්න කියලා මන් ඒවා බොහොම ආරක්ශිතව අරන් තියාගෙන ඉන්නවා.

                      දැන් මම ඉතාම අකමැති දෙයක් තමයි ක්‍රිකට් කියන්නෙ. මන් ටීවී එකේ බලන්න අකමැතිම දේ ක්‍රිකට් මැච්. ඒත් මාත් ඒ කාලේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයන්ගේ පින්තූර එහෙම එකතු කලා. දැන්නම් එහෙම කලා හිතෙන කොටත් නිකම් මොකද්ද වගේ. ක්‍රිකටර්ස්ලගේ රූප තියෙන ඩේකාඩ් එහෙම මගේ ලාච්චුව ඇතුලේ තිබිලා මට හම්බ උනා. ඒත් එක්කම හම්බ උන අනිත් දේ තමයි ස්ටිකර්ස්. එඩ්නා චොක්ලට් ස්ටිකර්ස්. ඔයාලටත් මතක ඇති ඒ කාලේ එඩ්නා චොක්ලට් වල තිබ්බේ ක්‍රිකටර්ස්ලගේ පින්තූර තියෙන ස්ටිකර්ස්. ඒවා එකතු කරලා දුන්නම තෑගි පවා දුන්නා. ඒ කාලේ හෙන රැල්ලක් ගියානෙ ඒවා එකතු කරන්න. මාත් ඉතින් ඒ රැල්ලට අහු වෙලා හිටපු කෙනෙක් තමයි. මමනම් ස්ටිකර්ස් එකතු කරලා තෑගි ගත්තේ නෑ. එකතු කරපු සේරම ලෝබ කමට ලඟ තියන් හිටියා. අනිත් ඒක මට ඒ සේරම අංක ටික පිලිවෙලටම එකතු කර ගන්නත් බැරුව ගියා.

 

                          ඔය තියෙන්නෙ මන් එකතු කරපු ස්ටිකර්ස් ටික තමා. ඔක්කොම ටික විසුරවල ෆොටෝ එක ගන්න කම්මැලි හිතුනා. කොහොමත් 150කට එහා පැත්තේ ස්ටිකර්ස් තියෙනවා ඔතන. හොඳම වැඩේ ඉතින් ඔය සේරම මන් කාපු චොක්ලට් වල ස්ටිකර්ස්. මන් ඉතින් වැඩිය චොක්ලට් කාලම නෑ.......
                            ටිපි ටිප් කාපු නැති කෙනෙක් කවුද ඉන්නෙ. මන් හිතන්නෙ කවුරුත් නැතුව ඇති. ඒ කාලේ මගේ එක ප්‍රියතම කෑමක් තමයි ටිපි ටිප්. ලොකු නැන්දට කියලා කොහොම හරි ගන්නවා. ඒ කාලේ සෙනසුරාදා හවස 6ට අයි ටී එන්  එකේ ඉන්ග්ල්ශ් කතා යනවා. ඒක බලන්න මට ටිපි ටිප් එකක් ඕනමයි. මන් සෑහෙන ආස උන ටිපි ටිප් ජාතියක්  තමයි Mr. POP කියන්නෙ. මතකද කාලයක් ඒවත් එක්ක මැජික් බෝල, පොඩි පොඩි සෙල්ලම් බඩු කෑලි හම්බ උනා. අමතකනම් මේක බලන්නකො. මතක් වෙයි.

 

මගේ ටිපි ටිප් කෑම ගැන ඔයාලට දළ අදහසක් ගනන් පුලුවන් වෙයි ඕකෙන්. ඔය මැජික් බෝල ෆොටෝ එකේ තියෙන ප්‍රමාණයට සමාන තවත් ප්‍රමානයක් සෙල්ලම් කරන්න ගිහින් නැති වෙලා. ඒ වගේම අමතක කරන්න එපා. හැම Mr. POP එකක් එක්කම ඕවා හම්බ උනේ නෑ. අනිත් එක මන් කෑව එකම ටිපි ටිප් ජාතිය Mr. POP විතරක් නෙවෙයි... :D
                         බලන්නකො පොඩ්ඩක් මේ මොකද්ද කියලා අඳුනගන්න පුලුවන්ද කියලා.

 

යා යා.. ඔයලා හිතුවා හරි. සෙනෙහෙ ලියුම් කඩදහි තමා. ඒත් දැක්කනේ ඒවට වෙලා තියෙන සන්තෑසිය. ඕක මන් දන්න කාලෙ ඉඳලම( මයේ හිතේ 6,7 වසරේ වගේ ඉඳන්) අරන් තියන් උන්නේ ලවු කරන කාලේක කෙල්ලට ලියුම් ලියලා දෙන්න. ඒත් පේනවනේ. එක කොලයවක්වත් අඩු නැතුව මුලු පොතම තියෙනවා තාමත්. ඒත් ඉතින් දැන් ඉතුරු ටිකත් දෙන්න වෙන්නෙ කාවන්ටම තමයි. කොහේද මේ SMS යුගයක් ආවෙන් සෙනෙහෙ කොල කාවන්ටම ගියානෙ...... 

                       මන් ඒ කාලේ ඉඳලම කොම්පියුටර් පිස්සා. කොම්පියුටර් වලට මාරම ආසයි. ඒත් මන් හරියකට කම්පියුටර් එකක වඩ කරන්න ඉගෙන ගත්තේ 11 වසරේදි වගේ. ඒකත් හෙනම සුන්දර දිග කතාවක්. වෙලාවක් තිබ්බොත් මන් දවසක ඒ කතාව කියන්නම්. දැනට සරලව කියන්නම්. ඉස්කෝලේ කම්පියුටර් ලැබ් එකේ දොරේ වීදුරුවට ඇහැ ලන් කරන්, ඇතුලේ තියෙන කම්පියුටර් ටික දිහා බලලා සැනසුන කාලෙකුත් තිබ්බා. ඊට පස්සෙ අර මන් කිව්ව දිග කතාවේ මුල් අධියර වලදි මට ලැබ් එක ඇතුලට යන්න අවස්තාවක් හම්බ උනා. හම්බේ දැනුන සතුටක්. මන් ඉතින් කම්පියුටරේ බාහිර ස්වරූපය හොඳ හැටි බලාගත්තා. ගෙදර ඇවිත් හැදුවා මාත් කම්පියුටර් එකක්. වෙන මොනවෙන්ද ඉතින්. කාඩ්බෝඩ් වලින් තමයි. මොනිටර් එක, සීපීයූ එක, මවුස් එක, කී බෝඩ් එක විතරක් නෙවෙයි, යූපීඑස් එක පවා හැදුවා. හදලා බොහොම ආඩම්බරයෙන් මේසෙ උඩ තියන් හිටියා. අවාසනාවකට අද ඒකෙන් ඉතිරි වෙලා තියෙන්නෙ මොනිටර් එක විතරයි. ඔය තියෙන්නෙ ඒක. 

 

අනිත් කෑලි ටික ජරා වෙලා තිබිලා විසි කලා කියලා පොඩි නැන්දා කිව්වා. ඕකත් විසි කරන්න ගිහින් ආයෙත් ඔන්න ඔහේ කමක් නෑ මේක තියමු කියලා ඕක විතරක් ඉතුරු කලාලු. අල්මාරිය උඩ තමයි පහු ගිය ටිකේ ඒක තියලා තිබ්බෙ. උලුකැටයක් බිඳිලා වතුර වැටිලා ඒ ටික පෙඟිලා තිබ්බලු. මොනා කරන්නද ඉතින් ඔය කෑල්ල හරි ඉතුරු වෙලා තිබ්බ එක ලොකු දෙයක්. මන් කියලා ආවා අතින් ඇල්ලුවම කඩා හැලෙන තරම් ජරා ජීර්ණ උනත් ඕකනම් විසිකරන්න එපා කියලා. :D

                           ඔන්න ඔහොම තමයි මගේ අතීත සැමරුම් වලින් කිහිපයක් පෙල ගැහෙන්නෙ. ඒ කාලේ කලේ මොනවද. දැන් කරන්නෙ මොනවද. ඔහොම තමයි. කාලෙත් එක්ක කොයි තරම් දේවල් වෙනස් වෙනවද. ජීවීතේක හැටි. ඔන්න අන්තිමට මේ ඉන්නෙ ඔය කලින් පෙන්නපු සේරම සෙල්ලම් කරපු මම. ඒ කාලේ.............